Peru, Ollantaytambo

Note: For our English speaking friends the text in english at the bottom of this page and you can leave a comment.

Note: Helemaal onderaan de pagina kun je een reactie achterlaten.

Ollantaytambo 08-09 - 10-09 / Ollantaytambo 09-08 - 09-10

Op maandag 8 september gaan we van Cusco naar Ollantaytambo met een gedeelde taxi. Een gedeelde taxi is goedkoop en normaal in dit land. Je stapt in met een aantal mensen die dezelfde kant opgaan. Ollantaytambo is een archeologisch interessant stadje zo’n 72 kilometer ten noord westen van Cusco. Het is één van de meest intacte Inca steden. Dit stadje is de overstapplaats van toeristen die naar Machu Picchu gaan. Hier gaan wij niet naar toe omdat we te weinig tijd hebben. We worden omringd door de Andes. Dit gebergte strekt zich uit over 7 verschillende landen en heeft in het verleden gediend als natuurlijke grens tussen strijdende volkeren. Wij zijn hier om de magie van de Andes te ervaren, al hebben we geen idee hoe dat vorm zal krijgen. Ollantaytambo is een stadje dat leeft van het toerisme, heeft magnifieke uitzichten en  lieflijke straatjes. Overal kun je Amerikaans ontbijten en Italiaanse pizza eten.

Naast ons hostel liggen de Inca ruïnes van Pinkuylluna, monumentale bouwwerken die bestemd waren voor het bewaren van gedroogd voedsel. Het is een steile klim omhoog met een prachtig panoramisch uitzicht over de heilige vallei.

Er staat een harde wind en dat blijkt een reden te hebben. We lezen dat de ruïne is gebouwd op de winderige zijde van de berg en zo ontworpen dat de wind door de open ruimten heen blaast, wat een natuurlijk koelsysteem creëert.

De volgende dag ervaren we de magie van de bergketen als we dieper de Andes ingaan. Om 9 uur staan we paraat voor een toeristische tour. Met z’n tweeën, een privé gids en chauffeur reizen we omhoog om ‘indigenous people’ te ontmoeten. We klimmen van 3200 meter naar 4200 meter hoogte richting Patacancha, een dorp waar mensen wonen die de oorspronkelijke taal Quetchua spreken. Onderweg vertelt de gids over de Inca’s en hun geschiedenis. Het Inca rijk was een verfijnde en rijke beschaving en domineerde in de middeleeuwen (rond 1400) het Andes gebied. In het jaar 1532 werden de Inca’s verslagen door de Spanjaarden wat het einde betekende van de Inca heerschappij. Natuurlijk werden de dorpen verdedigd. Nadat de Spanjaarden Ollantaytambo veroverden is de adel en zijn belangrijke Inca’s de bergen in gevlucht. Machu picchu is een nederzetting hoog in de bergen waar de Spanjaarden de Inca’s niet volgden.

We staan even stil tegenover een centrale heilige berg en we luisteren naar een legende van de tempel van de condor. De oorspronkelijke taal van de Inca’s is Quetchua. Die taal wordt gesproken in deze streek. Er is nog een schooltje die onderwijs geeft in die taal. In Cusco wordt alleen Spaans gedoceerd.

We stoppen onderweg om de terrassen van de Inca’s te aanschouwen. Duizenden terrassen zijn gebouwd in vier generaties. Volgens de gids werkten er vele duizenden mensen op en in deze terrassen voor voedsel. Voedsel was rijkdom en niet goud en zilver. Het transport van water werd via een netwerk van zorgvuldig ontworpen kanalen (ook ondergronds) getransporteerd naar de stad, de terrassen en de heilige plekken. Om deze meesterlijke Inca-techniek staat die beschaving bekend. Anno 2025 worden een aantal van deze terrassen nog steeds gebruikt voor verbouwen van voedsel. De vrouw van ons hostel vertelt dat het watergebruik in Ollantaytambo gratis is. De oorspronkelijke irrigatie- en drainage systemen van de Inca’s worden tot op heden gebruikt.

Onderweg in de dorpen op straat:

Hoe hoger hoe kouder. Hier en daar staat een hutje en overal lopen alpaca’s, die hier als huisdier worden gehouden voor wol. Het zijn intelligente dieren. Overdag trekken zij steppen in en tegen de schemer vinden ze hun weg terug naar huis. Zij overnachten gezamenlijk in hoge, ronde, stenen kralen tegen de koude wind.

We lopen met de gids over de enorme vlakten langs smalle gevormde paadjes. We stoppen, hoog op de berg en kijken naar een mooi meer. In het zonnetje heeft dit meer drie kleuren: groen, azuurblauw en grijs. Vandaag laat de zon zich maar heel af en toe zien. Het plan is om op bezoek te gaan bij een vrouw van 105 jaar die hier in haar eentje woont. Onze gids is geboren in deze hoogvlakten en woonde hier tot zijn 12^e jaar. Goede schoenen zijn hier niet. De mensen leven op blote voeten in sandalen, zo ook de oude vrouw. Haar voeten zijn zo zwart dat het op aarde lijkt. Aardappelen is een van de weinige gewassen die op deze hoogte wordt verbouwd.

Boven op de top zien we de vrouw in de verte lopen in Inca klederdracht. De gids loopt vooruit om haar te ontmoeten. We zien dat ze gaat zitten als uitnodiging om naar haar toe te lopen. We gaan naast haar zitten. In haar handen heeft ze coca blaadjes. Ze heiligt de bergen en deelt de blaadjes met ons. We kauwen een tijdje op de coca terwijl ze Pachamama (letterlijk “moeder aarde” en hier in de Andes “de godin van de Andes”; respect voor de natuur en een harmonieuze relatie met de aarde) blijft eren.

Na dit ritueel worden we uitgenodigd in haar eenvoudige huisje. We lopen achter haar aan naar een oud, klein, donker huis met een doorzichtig golfplaatje in het dak van een speciaal soort gras, dat als raam dient. Er staan 2 varkens en er scharrelen een paar kippen rondom het huisje. Binnen lopen cavia’s die worden gegeten bij speciale gelegenheden als verjaardagen.

Er staat een bed en naast het bed is een bewaarplaats voor vele aardappelen. In de hoek is een vuurplaats om te koken en een krukje. De oude vrouw kookt water voor een kop thee en aardappelen die we verorberen.

Het is bijzonder en schrijnend. De oude vrouw is een directe afstammeling van de Inca’s uit vele generaties. Het gezicht van de vrouw is getekend door het leven. Op deze hoogte waar het altijd koud is, is het leven hard. Eén keer in de week op vrijdag komen haar kinderen op bezoek.

We vinden het een bijzondere ervaring die veel indruk op ons maakt.

Na een uurtje of twee lopen we terug naar de auto. We rijden naar beneden voor het volgende bezoekje. We worden opgewacht door vrouwelijke Inca’s in klederdracht en krijgen een ketting van bloemen om onze nek. De vrouwen dragen een mandje op hun hoofd. We leren later dat als deze mand gevuld is met bloemen ze vrijgezel zijn en op zoek naar een man.

Deze Quetchua’s hebben een uitgebreide traditionele vegetarische lunch voor ons gekookt. Er ligt koopwaar uitgestald en we zien hoe de vrouwen doeken weven. Twee koeien worden voor een houten ploeg gebonden om het land te bewerken. In de tuin loopt moeder eend met haar jongen en er dartelen een paar honden. Het leven hier is zo anders. We genieten van het eten en zijn op en top toerist.

Na deze bijzondere ervaringen staat een grote reis voor de boeg. Omdat we de Andes willen ervaren besluiten we om over land naar Jauja te gaan. Dat is 883 kilometer klimmen en dalen met bochten in de bergen. In Jauja zullen we Jolanda ontmoeten. Met haar reizen we samen per taxi naar Oxapampa, ook nog eens 211 kilometer. Jolanda en haar vriendin Simone, hebben drie paarden en twee koeien. Er zijn ook nog 5 honden en 28 kippen. Omdat Jolanda een schouder blessure heeft en Simone op vakantie gaat, zullen we hen ondersteunen met de verzorging van de dieren de komende 6 weken. We zijn benieuwd naar dit volgende avontuur.

Dag Ollantaytambo!

Text in English

Ollantaytambo 09-08 - 09-10

Monday, September 8th, we are travelling from Cusco to Ollantaytambo in a shared taxi. Shared taxis are common and cheap in this country. You'll get in with several people going the same way. Ollantaytambo is an archaeologically interesting town about 72 kilometers northwest of Cusco. It is one of the most intact Inca cities. This town serves as a stopover for tourists heading to Machu Picchu. We won't be going there because we don't have enough time. We're surrounded by the Andes. This mountain range spans seven different countries and has historically served as a natural border between warring people and tribes. We're here to experience the magic of the Andes, although we have no idea how it will unfold. Ollantaytambo is a town that thrives on tourism, with magnificent views and charming streets. You can enjoy American breakfasts and Italian pizza everywhere. Next to our hostel are the Inca ruins of Pinkuylluna, monumental structures originally intended for storing dried food. It's a steep climb up with a stunning panoramic view of the Sacred Valley. A strong wind is blowing, and it turns out there's a reason for this. We read that the ruins were built on the windy side of the mountain and designed so that the wind blows through the open spaces, creating a natural cooling system..

The next day, we experience the magic of the mountain range as we delve deeper into the Andes. At 9:00 a.m. we're ready for a sightseeing tour. Accompanied by a private guide and driver, the two of us are travelling up to meet indigenous people. We climb from 3,200 meters to 4,200 meters towards Patacancha a small town where people are speaking the Quetchua language. Along the way, the guide tells us about the Incas and their history. The Inca Empire was a sophisticated and wealthy civilization that dominated the Andes region during the Middle Ages (around 1400). In 1532, the Incas were defeated by the Spanish, marking the end of Inca rule. Naturally, the villages were defended. After the Spanish conquered Ollantaytambo, the nobility and its important Inca members fled to the mountains. Machu Picchu is a settlement high in the mountains where the Spanish did not follow the Incas.

We pause for a moment opposite a central sacred mountain and listen to a legend about the Temple of the Condor. The original language of the Incas is Quetchua, spoken in this region. There is still a small school that teaches it. In Cusco, only Spanish is taught.

We stop along the way to view the Inca terraces. Thousands of terraces were built over four generations. According to the guide, many thousands of people worked on and in these terraces for food. Food was wealth, not gold and silver. Water was transported via a network of carefully designed canals (including underground ones) to the city, the terraces, and the sacred sites. This civilization is known for this masterful Inca water management techniques. In 2025, several terraces are still used for growing food.

The woman at our hostel tells us that water is free in Ollantaytambo. The original Inca irrigation and drainage systems are still in use today.

The higher we go, the colder it gets. Here and there are huts, and alpacas roam everywhere. They are intelligent animals and are kept for wool and as pets. During the day, they venture into the plains and find their way back home at dusk. They sleep together in high, round stone corrals to protect them from the cold wind.

We walk with the guide across the vast plains along narrow, curved paths. We stop high on the mountain and gaze at a beautiful lake. In the sun, this lake has three colors: green, azure, and gray. Today, the sun only appears occasionally. We are going to visit a 105-year-old woman who lives here alone. Our guide was born in these highlands and lived here until he was 12. Good shoes are not common here. The people live barefoot in sandals, including the old woman. Her feet are so black they resemble dirt. Potatoes are one of the few crops grown at this altitude.

At the top of the moment  we see the woman in a distance, walking in traditional Inca dress. The guide walks ahead to meet her. We see her sit down as an invitation to come over. We sit next to her. In her hands, she holds coca leaves. She sanctifies the mountains and shares the leaves with us. We chew the coca for a while, while she continues to honor Pachamama. After this ritual, we are invited into her simple house. We follow her to an old, small, dark house with a transparent corrugated sheet of a special kind of grass in the roof, which serves as a window. There are two pigs and a few chickens roaming around the house.

Inside, guinea pigs roam, which are eaten on special occasions like birthdays. There's a bed, and next to it is a storage area for many potatoes. In the corner is a fire pit for cooking and a stool. The old woman boils water for a cup of tea and potatoes, which we devour. It's both special and poignant. The old woman is a direct descendant of Incas from many generations. Her face is scarred by life. At this altitude, where it's always cold, life is hard. Once a week, on Fridays, her children come to visit. We find it a special experience that makes a deep impression on us.

After an hour or two, we walk back to the car. We drive down for our next visit. We are greeted by female Incas in traditional dress and receive a necklace of flowers around our necks. The women carry a basket on their heads. We later learn that if this basket is filled with flowers, they are single and looking for a husband. These Quetchuas cooked us a hearty, traditional vegetarian lunch. Merchandise is on display, and we watch the women weave cloth. Two cows are being tied to a wooden plow to work the land. In the garden, a mother duck walks with her young, and a few dogs frolic around. Life here is so different. We enjoy the food and are thoroughly tourists.

After these unique experiences, a long journey lies ahead. Because we want to experience the Andes, we decide to travel overland to Jauja. That's 883 kilometers of climbing and descending, with winding mountain roads. In Jauja, we'll meet Jolanda. We'll travel with her by taxi to Oxapampa, another 211 kilometers. Jolanda and her wife Simone have three horses and two cows. There are also five dogs and 28 chickens. Because Jolanda has a shoulder injury and Simone is going on vacation, we will support them with the care of the animals for the next six weeks. We're looking forward to this next adventure.